Procesja z monstrancją zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach. Ołtarzy jest tyle, ilu było ewangelistów. Na każdym przystanku czytane są fragmenty z jednej Ewangelii, a więc po kolei – Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.

Procesja jest publicznym wyznaniem wiary w realną obecność Chrystusa w Eucharystii. I widoczny baldachim królewski – czyli Chrystus jako Król kroczący przez ulice. Trzymany nad kapłanem z monstrancją – znak czci i szacunku.

Procesja wychodzi z kościoła na ulice a to symbol obecności Boga w codziennym życiu społecznym.

W czasach zaborów i komunizmu miała też wydźwięk patriotyczny – była formą cichego oporu. Do dziś możemy w Internecie z łatwością odszukać zdjęcia procesji z XIX wieku w Polsce i miliony ludzi na ulicach całego kraju.

Dywany z kwiatów i płatki rzucane przez dzieci to znak hołdu, piękna i życia. Dzieci w bieli (często po I Komunii) sypią płatki jako wyraz niewinności, czystości i miłości do Boga.

Dodatkowo w Polsce podczas procesji widzimy stroje ludowe i sztandary – to wyraz inkulturacji wiary i tożsamości narodowej.

Ciało Chrystusa w hostii przypomina o ofiarniczym wymiarze Mszy Świętej i zaproszeniu do życia eucharystycznego – przyjmowania Komunii i trwania w łasce.